Malum bu sene tadilat senem OLdu biliyorsunuz. Somut olarak da Değişmesi gerekeni değiştirip yepyeni Başlangıçlar yapıyorum kendi çapımda. Yani size hep yazdığım gibi Bu sene'ye güzel tohumlar ekip 2018'in İKİ OLan keyif ve haz enerjisine keyifle hazırlanıyorum.
Dün artık son olarak iç kapılar takıldı. Zaten yanlış kapının gelmesi, değiştirilmesi vs derken bir tek o kalmıştı.
Usta dün geldi ve kapıları monte etti. Yalnız bu kapılar takılırken yerine oturması için kasa ayarlanıp ortaya ve aşağıya kalaslar koyulup gergin durması sağlanıyor. ( H şeklinde düşünebilirsiniz) Sonra da köpük sıkılıp sabitleniyor. (Ben artık kendime çok rahat Ustabaşı diyebilirim 😀Tadilatınız olursa beni çağırabilirsiniz dermişim 😂😂😂) Dün akşam bu yapıldı bugün usta gelip çıtalarını çıkartıp pervazlarını takarak işi bitirecek 👐😀
Tabii dün bütün geceyi çıtaların altından eğilip geçerek ve aman kafama falan dikkat edeyim, şeklinde geçirdim. Malum boy da uzun olunca eğilsem bile yine normal standarda inemiyorum 😂😂 Şu an da ev halen öyle..(Umarım usta söz verdiği gibi bugün gelir 😀)
Bir anda özgür hareket edemediğim için çok sıkıldığımı farkettim ve düşündüm. Ben hayatımda geçici olduğunu beni güzele taşıdığını bildiğim bir çıta için bile bunu hissedebiliyorken, bazı insanlar hayatlarında sürekli var olan "çıtalara" nasıl dayanıyor? Neden kendilerini engel olan , özgürlüklerini, ilerlemelerini engelleyen durumları çözüm üretip temizlemek yerine, etrafından dolaşmayı ya da görmemezlikten gelerek itiraf edemedikleri gerçeklerini ona buna yükleyip mutsuz bir hayatı seçiyor ?
Her Değişim elbette zorlar ve onunda adaptasyon süreci vardır. Lakin bu sürecin geçici olduğunu bilmek, onu aşmak ne kadar sıksa da kolay olur.
Velhasıl Balkon'da kahvemi içip Usta'yı beklerken aklımdan geçenleri yine kıssadan hisse misali paylaşayım dedim 😉
AlevCe
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.