Üniversitede öğrenciyken malum tüm öğrenciler gibi benimde sürekli gittiğim bir cafe vardı. Bu cafe'nin de 40 yaşlarında bir garsonu. İsmi Ahmet idi.
Herkes ondan çay isterken "Ahmet bana bir çay getir" diye bağırırdı O da koşa koşa getirirdi.
Benim böyle bir konuşma tarzım olmadığı için hep "Ahmet Bey bana bir çay getirir misin? " diye seslenirdim.
Bir süre sonra fark ettim ki Ahmet Bey herkese koştururken beni hiç takmıyor, görmüyor hatta çayımı,tostumu falan en geç bana getirmek bir yana bazen getirmeyi bile unutuyor !
Bu durum çok uzun sürdü ve beni ciddi düşündürdü. Kendi kendime "Demek ki herkesin anladığı bir dil var ve anlaşılmak için bazen o dili konuşmak lazım" dedim.
Ertesi gün tekrar gittim ve "Ahmet bana hemen bir çay getir !" dedim. Şöyle bir yüzü şaşkınlıkla gitti geldi fakat bir koşuda çayımı da getirdi! Sonraki günlerde de hep herkese yaptığı gibi koşa koşa çayımı getirmeye devam etti. Aslında bu durum içsel olarak beni üzmüştü. Çünkü beni doğal halimle anlamasını ve hissetmesini isterdim..
Şimdiki bilincimle belki onu bir yere çeker ve "Sana saygı ve sevgi göstererek istiyorum umursamıyorsun. Bende herkes gibi sana kabaca bağırayım mı?" diye sorup bu şekilde anlamasını ve farkındalık yaşamasını sağlayabilirdim. Yine anlamazsa onun dilinden konuşmayı ya da hiç uğraşmayıp uzaklaşmayı secebilirdim. Bir sürü seçenek var.
Gerçi Kendisinde O saygıyı ve Sevgiyi hissetmeyen biri zaten başkasından da alamaz ve veremez..yine de mutlaka bir Sevgi dokunuşu yapmalı ve denemeli.. Gerisi o kişiye kalmış..
Sonuçte Herkesin birşeyleri fark edip anlayabilmesi için de kendi zamanı içinde kendini tanımaya yani keşfetmeye ihtiyacı var..
iyi niyetli, sevgi ve saygı dolu tarzım hiç değişmedi lakin duruma göre başka dillerde de konuşabildiğimi ve en önemlisi konuşmam gerektiğini öğrendim.
Bu yaşadığım deneyim bana hayatımın pek çok noktasında yardımcı olmuştur..
Herkes kendi rolünü oynayarak karşılıklı öğrenir ve öğretir. Tabii kimin ne öğrendiği yine kendi bilinç düzeyi ile doğru orantılıdır..
Bu da, Hem kendimizi hem karşımızdakini bir şekilde DENGE'ye getirme ve gelme sınavıdır.
Herşey gibi DENGE'de de SEVGİ OLmalıdır ve SEVGİ'de de DENGE....
Herkes ondan çay isterken "Ahmet bana bir çay getir" diye bağırırdı O da koşa koşa getirirdi.
Benim böyle bir konuşma tarzım olmadığı için hep "Ahmet Bey bana bir çay getirir misin? " diye seslenirdim.
Bir süre sonra fark ettim ki Ahmet Bey herkese koştururken beni hiç takmıyor, görmüyor hatta çayımı,tostumu falan en geç bana getirmek bir yana bazen getirmeyi bile unutuyor !
Bu durum çok uzun sürdü ve beni ciddi düşündürdü. Kendi kendime "Demek ki herkesin anladığı bir dil var ve anlaşılmak için bazen o dili konuşmak lazım" dedim.
Ertesi gün tekrar gittim ve "Ahmet bana hemen bir çay getir !" dedim. Şöyle bir yüzü şaşkınlıkla gitti geldi fakat bir koşuda çayımı da getirdi! Sonraki günlerde de hep herkese yaptığı gibi koşa koşa çayımı getirmeye devam etti. Aslında bu durum içsel olarak beni üzmüştü. Çünkü beni doğal halimle anlamasını ve hissetmesini isterdim..
Şimdiki bilincimle belki onu bir yere çeker ve "Sana saygı ve sevgi göstererek istiyorum umursamıyorsun. Bende herkes gibi sana kabaca bağırayım mı?" diye sorup bu şekilde anlamasını ve farkındalık yaşamasını sağlayabilirdim. Yine anlamazsa onun dilinden konuşmayı ya da hiç uğraşmayıp uzaklaşmayı secebilirdim. Bir sürü seçenek var.
Gerçi Kendisinde O saygıyı ve Sevgiyi hissetmeyen biri zaten başkasından da alamaz ve veremez..yine de mutlaka bir Sevgi dokunuşu yapmalı ve denemeli.. Gerisi o kişiye kalmış..
Sonuçte Herkesin birşeyleri fark edip anlayabilmesi için de kendi zamanı içinde kendini tanımaya yani keşfetmeye ihtiyacı var..
iyi niyetli, sevgi ve saygı dolu tarzım hiç değişmedi lakin duruma göre başka dillerde de konuşabildiğimi ve en önemlisi konuşmam gerektiğini öğrendim.
Bu yaşadığım deneyim bana hayatımın pek çok noktasında yardımcı olmuştur..
Herkes kendi rolünü oynayarak karşılıklı öğrenir ve öğretir. Tabii kimin ne öğrendiği yine kendi bilinç düzeyi ile doğru orantılıdır..
Bu da, Hem kendimizi hem karşımızdakini bir şekilde DENGE'ye getirme ve gelme sınavıdır.
Herşey gibi DENGE'de de SEVGİ OLmalıdır ve SEVGİ'de de DENGE....
Bu da bir Kıssadan Hisse OLsun.
Alev Cedimağar
Şifacı Rehber
Şifacı Rehber
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.